Ülkemizde, özellikle Karadeniz, Ege ve İç Anadolu bölgelerinde pişirilen mısır ekmeği, geleneksel olarak fırında veya sac üzerinde hazırlanır ve sıklıkla çorbalara eşlik eden doyurucu bir lezzet olarak sofralarda yerini alır. Mısır ekmeğinin her bölgeye özgü tarifleri bulunur. Bazı tariflerde içine yoğurt veya süt eklenerek daha yumuşak bir ekmek elde edilir. Bazı tariflerde ise mısır unu, su ve tuz veya mısır ununun diğer unlarla karıştırılmasıyla hazırlanır. Kökenleri Osmanlı dönemine kadar giden mısır ekmeği, gluten içermez; yoğun ve doyurucu bir ekmektir.

Almanya’nın ünlü küçük ekmek çeşitlerinden biri olan ve kahvaltı sofralarının vazgeçilmezi olarak bilinen brötchen, buğday unu, maya, tuz ve su ile hazırlanır. Kullanılan unun kalitesi, brötchenin kendine has gevrek dış kabuğuna ve yumuşak iç dokusuna doğrudan etki eder. Hamur, düşük sıcaklıkta uzun süre mayalandırılarak, ekmeğin lezzetinin ve dokusunun daha zengin hale gelmesi sağlanır. Geleneksel olarak taş fırında pişirilen brötchen, altın renginde, çıtır bir kabuğa sahiptir. Sade olarak hazırlanabildiği gibi, susam, ay çekirdeği veya yulafla zenginleştirilen çeşitleri de vardır. Brötchen yalnızca kahvaltılarda değil, aynı zamanda peynir, jambon, salam ya da tereyağı ile hazırlanan sandviç çeşitleriyle öğle yemeklerinde de sıkça tüketilir.

Brezilya’nın ünlü geleneksel lezzetlerinden olan küçük, yuvarlak peynirli ekmeği pão de queijo, buğday unu yerine tapyoka nişastasıyla hazırlanır. Bu özel nişasta, ekmeğin iç kısmının yumuşak ve esnek, dışının ise hafif çıtır olmasını sağlar. Tapyoka nişastası, Brezilya’ya özgü manyok bitkisinin kökünden elde edilir ve gluten içermez, bu da ekmeği özellikle glutensiz diyetler için uygun kılar. Ülkemizdeki pidelere benzer bir formda olan pão de queijo, sade olarak tüketilebildiği gibi, kekik, fesleğen, biberiye veya maydanoz gibi taze otlarla da zenginleştirilebilir. Bu otların peynire kattığı aroma, ekmeğin lezzetini bir üst seviyeye taşır. Genellikle kahvaltıda sıcak olarak servis edilirken, günün diğer saatlerinde de kahvenin yanında hafif bir atıştırmalık olarak tercih edilir.

İtalya’nın ünlü ekmeği focaccia, zeytinyağı ve taze otlar kullanılarak hazırlanır. Şekil ve pişirme yöntemi açısından pizzaya benzerlik gösterse de bazı kaynaklar focaccia’nın “pizzanın atası” olduğunu belirtir, fakat focaccia genellikle pizzadan daha kalındır ve İtalya’nın farklı bölgelerinde çeşitli versiyonları bulunur. Örneğin, “Focaccia di Recco” adı verilen çeşidi, ince hamurun arasına peynir eklenerek yapılır. Domates, zeytin veya soğan gibi malzemelerle zenginleştirilmiş versiyonlar da oldukça popülerdir. Üzerine şeker veya bal serpilerek hazırlanan tatlı focaccia’lar da vardır ve çay ya da kahvenin yanında tatlı olarak tüketilir.

Hindistan’ın yumuşak ve hafif kabarık ekmeği naan, tandırda pişirilir. Tandırın yüksek sıcaklığı, ekmeğin dışının hafif çıtır, içinin ise yumuşak ve kabarık olmasını sağlar. Diğer yassı Hint ekmeklerinden farklı olarak naan hamuruna maya veya kabartma tozu eklenir. Yoğurt veya sütle hazırlanan naan, sade olarak tüketilebildiği gibi sarımsak, tereyağı, taze otlar veya çeşitli baharatlarla da zenginleştirilerek hazırlanabilir. Özellikle sarımsaklı naan, Hint restoranlarında oldukça popüler bir tercihtir. Moğol İmparatorluğu döneminde Hindistan’a gelen bu ekmek, zamanla Hint mutfağının vazgeçilmez bir parçası haline gelmiştir. Ayrıca naan, tatlı olarak da hazırlanabilir. Kuru meyveler ve Hindistan cevizi ile doldurulan “peshawari naan” veya “kashmiri naan” gibi çeşitleri, tatlı naan severlerin favorilerindendir.

Borodinsky ekmeği, adını 1812 yılında Napolyon’un Rusya’yı işgali sırasında gerçekleşen Borodino Savaşı’ndan alır. Rusya’nın geleneksel siyah çavdar ekmeği olarak bilinen Borodinsky, o dönemde halk arasında popüler hâle gelmiştir. Bu ekmek, çavdar unu, su, ekşi maya, tuz, şeker pancarından elde edilen melas ve kişniş tohumu gibi malzemelerle yapılır. Pişirme sırasında dış kısmı karamelize olarak çıtır ve koyu renkli bir kabuk oluştururken, iç kısmı yoğun ve nemli kalır. Bu zengin dokusu ve lezzetiyle Borodinsky ekmeği, Rus mutfağında önemli bir yer edinmiştir. Ekmeğin kökenine dair anlatılan bir hikâyeye göre, Borodino Savaşı’nda hayatını kaybeden General Aleksandr Tuchkov’un eşi, yas sürecinde bir manastır kurmuş ve burada rahiplerle birlikte bu ekmeği pişirmiştir. 1933 yılından itibaren Borodinsky ekmeğinin seri üretimine geçilmiş, böylece bu geleneksel lezzet daha geniş kitlelere ulaşmıştır.

İspanyolca’da “cam ekmek” anlamına gelen ve Katalonya bölgesine özgü bir ekmek türü olan pan de cristal, çıtır dış kabuğu ve delikli, yumuşak iç kısmıyla dikkat çeker. Bol su ile hazırlanan hamuru, bu özelliği sayesinde olağanüstü şekilde kabarır ve hafif bir doku kazanır. Genellikle zeytinyağı, domates ve sarımsakla hazırlanan soslarla birlikte tüketilen pan de cristal ekmeğinin en belirgin özelliği, yüksek ısıda pişirilmesidir. Bu pişirme yöntemi ekmeğin çıtır yapısını ve hafif iç dokusunu mükemmel bir dengeyle ortaya çıkarır.

Çin’e özgü buharda pişirilen bir ekmek türü olan mantou, yumuşak ve kabarık dokuya sahiptir. Buğday unu, su ve maya ile yapılır; bazı tariflerde biraz şeker eklenerek tatlandırılır. Hamur, iyice yoğrulur, bu da mantou’ya kolay çiğnenebilir ve hafif yoğun bir yapı kazandırır. Mantou’nun iki ana bölgesel çeşidi vardır: Kuzey ve Güney tarzları. Kuzeyde yapılan mantou genellikle daha büyük ve yoğun olur, yemeklerin yanında sade olarak servis edilir. Güneyde yapılan mantou ise daha yumuşak olup, kırmızı fasulye ezmesi gibi tatlı dolgularla sunulabilir.